In de Albert Heijn waar ik de zwembaddate uit mijn vorige blog ontmoette, is de boerenkool in de aanbieding. Sinds die blog zijn er een scandaleuze zes maanden verstreken waarvoor mijn welgemeende excuses. Hierbij herstel ik de maximale bloghoudbaarheidsdatum van twee maanden in ere en ik ga opnieuw de AH in. Het buitenweer is inmiddels naar binnen gedragen. De vloer en zelfs de schappen zien er nat en modderig uit. Mensen sleuren de regen aan jasmouw en schoen mee de supermarkt in. Dit keer nergens een glimlachende Rudy te bekennen. Niemand maakt tijd voor een praatje. Wel struikel ik over de voeten van een dame die sikkeneurig naar een btw verhoogde aubergine staart. Ik ben verstandig en houd me aan mijn nieuwjaarsvoornemen: bezuinigen. Vanavond eet ik Chicken Massala met boerenkool dicteert meneer Bonusaanbieder. Bij de wijnen sneuvelt een ander voornemen – in 2019 weinig wijn- onder diezelfde bezuinigingsgedachte. Al twee weken drink ik slechts één borrelglaasje wijn per dag en om mezelf niet in verleiding te brengen, koop ik ook steeds maar één fles per week. Maar nu is de ‘Sangre de Toro’ in de aanbieding: twee mooie flessen voor de prijs van één laad ik in het mandje. Thuis gekomen kan ik geen schoon borrelglaasje vinden en ben ik ineens verleerd hoe ik moet afwassen. Ik schenk een flinke bel in en zet hem gelukzalig aan mijn lippen. Rare smaak: wel heel erg fruitig. Ik pak de fles erbij. 0,0 de-alcoholised staat er in kleine letters. De namaakwijn ziet er verder honderd procent echt uit en voor de buitenwereld heb ik me voor honderd procent aan mijn goede voornemens gehouden. Er is nog hoop: over maximaal twee maanden weer een blog. Mondje dicht lieve lezer die tot het einde toe heeft doorgelezen. En stierenbloed is best lekker, zeker als het uit een wijnfles komt. Proost.
