Schrijfdag

Sinds ik besloten heb dat ik eerst en vooral meer geld moet verdienen om het geluk te grijpen, heb ik nauwelijks nog tijd om te schrijven. Maar vandaag gaat het gebeuren. De personages van mijn derde roman ga ik voorzien van een haarkleur, onregelmatigheden in karakter en gezicht, minstens duizend raak geschoten woorden: je zult het zien. Ik heb er zin in, vandaag geen freelanceklussen; maar fictie-tijd en ruimte. Eerst iedereen hier de deur uit werken. Boterhammen smeren, koffie zetten, er is een gymschoen kwijt die ik tussen de schone lakens vind. Nadat ook manleesbril, dochterborstel en zoonoplader terecht zijn, nog het getreuzel in de gang. Nu niet ongeduldig worden – zij kunnen er ook niets aan doen. Kus kus kus, heb je je boterhamzak nou? Wat zit erop…Beeeh, vieze worst: die lust ik toch al jaren niet meer … hier, koop maar wat dan, er zit een gat in mijn handschoen, nog even naar de wc, waar heb je nou mijn gymtas gelegd. Bijna verbaasd ben ik als ik het laatste gezinslid heb uitgezwaaid en de voordeur sluit.
Nog even de vaat in de vaatwasser zetten voor ik me installeer achter de laptop. Nog even de kranten van afgelopen week in een oud-papier tas doen, hé; dat artikel kan ik vast nog gebruiken voor een verhaal. Waar is de schaar nou weer. Die kastjes zijn echt vies, waar zijn de schoonmaakdoekjes, o ja, nog in een wasmand boven… even halen. He get; er moeten nog drie manden schone was uitgezocht worden; dat maar eerst dan… wat doen al die 1 sokken hier. Even kijken in de wasmachine… nog wat blijven liggen? Hmm… maar dan kan ik hem net zo goed even vullen. Wasmiddel is op. Toch even op de fiets, ik moest toch ook nog brood halen en wat eten we vanavond… O, nee de buurvrouw de buurvrouw met een ziekte en dood verhaal. Wat troostwoorden want ik heb oprecht met haar te doen maar dan toch proberen weg te komen: Ik heb vandaag een schijfdag. O meid; dan mag je wel snel gaan.. DAG DAG… Ze kijkt nadrukkelijk op haar horloge. Snel fietsen, minuten winnen. Ik kijk op de klok van de bushalte… dat kan niet, hij MOET fout staan. 12.51 uur. Shit.
Bij de kassa met brood. Moest ik nou maar 1 ding afrekenen? Ik moest toch meer kopen? Ik trek me terug uit de rij en dwaal door de supermarkt… ja, ik weet het alweer; wasmiddel. Aanbieding of die die zo lekker ruikt? De rij is nu dubbel zo lang. Het geeft niet. Niet ongeduldig worden, dat is slecht voor het schrijfproces. Mijn hoofd moet leeg. Thuis gaat de telefoon.. niet opnemen, maar wat als… Madam, I am calling for Microsoft: there is a problem with your computer. Ik leg de hoorn neer zonder op te hangen. Ze hebben al vele malen hiervoor gebeld. Het is iets met een virus op je computer installeren. Ha, ik ben heus niet gek. Laat die malafide Indiërs de gesprekskosten maar betalen. Maar dan bedenk ik dat mijn belastingman nog zou bellen, dus ik leg weer op.
Nadat inderdaad de belastingman belt en ik gelijk nog maar even de rest van de achterstallige boekhouding en administratie bijwerk terwijl ik een boterham eet en ik een vriendin aan de telefoon uitleg dat ik geen tijd heb omdat het mijn schrijfdag is, type ik eindelijk de eerste woorden en haal ze gelijk weer weg. Slecht, zo slecht; dat moet anders kunnen. Even koffie zetten, mijn hoofd leeg maken. Ik hoor geluiden in de gang, het opengaan van een deur.. .Ha mam, Aardrijkunde viel uit.. ik heb wat vriendinnen meegenomen. Gaan jullie dan wel boven zitten, ik ben aan het schrijven. Natuurlijk, natuurlijk. Ga maar meteen, ik breng de thee wel even naar boven. Da’s waar ook: de was is klaar. Even in de droogtrommel. Ik schuif weer achter de laptop en staar naar het scherm. Eerst maar de voorgaande pagina’s lezen. Best goed: die scene van laatst, drie weken geleden. Langzaam graaf ik een doorgang naar het hoofd van mijn hoofdpersonen. Hij blaast een haarlok weg. Zij steekt haar vinger in zijn mond. Hij buigt voorover om haar…Hé mam. Ik schrik op van de stem van mijn zoon vlak naast me. Ik moest toch meteen van school naar huis komen voor voor die afspraak, kom je dan? Terwijl ik mijn jas aantrek, stuur ik mijn gedachten richting het halfvolle glas. Ik heb hoe minimaal ook, toch iets geschreven: deze blog. En morgen weer een dag… Lekker buitenshuis werken, geld verdienen.

Geplaatst in Blog