Eén en al teleurstellende kutseksscenes bevat het kutboek Vijftig tinten grijs. De sadomasochisten lachen de 2,1 miljard kooplustigen keihard uit. Lezeressen die af en toe nu hun partners ook op zaterdagavond tijdens de tienminutenparing durven te vragen hen vast te binden aan het bed, gun ik dat plezier. Erger vind ik het dat de emancipatie ver te zoeken blijkt. Het imbeciele succes qua verkoopcijfers legt een zeer pijnlijke wond bloot: vrouwen ambiëren inderdaad geen topfunctie: ze willen onderop liggen en daarbij gehandboeid op het bed gepenetreerd worden door een man die hen in alles domineert.
De meester in deze boekutreeks luistert naar de naam Christian Grey. Net als in elk willekeurig boekje uit de bouqetreeks is deze man qua macht, aanzien, status en kracht de vrouwelijke hoofdpersoon de baas. Ontstellend rijk gooit hij naast zijn helikopters, limousines en zijn ‘vleugelpiano’ ook een gespierde torso, een hese stem en zijn immense lid in de strijd: veni, vidi, vici. Zij onderwerpt zich gewillig aan alles, behalve dan natuurlijk op het emotionele vlak. Tja, want van gevoelens en intimiteit heeft hij geen kaas gegeten en zij wel: zoals het een echte vrouw betaamt. De seks is van zo’n infantiel kaliber dat ik ernstige vraagtekens zet bij de evolutie van de neukende vrouw. Pagina’s lange, suffe e-mails die zich afwisselen met een Christian die er telkens opnieuw in slaagt ‘dieper te stoten dan ooit.’ Als dit boek ‘de meest grensverleggende erotica is, ooit door een vrouw geschreven,’ dan wordt het hoog tijd dat Mai Spijkers zijn volgende slag slaat. Hier alvast een suggestie: Geef Estelle Cruijff een miljoenencontract om een boek te schrijven over hoe Badr Hari haar met de vuist bewerkt. Dan kan Reinout Oerlemans dat verfilmen met een sm kamer die ontwikkeld is tot een heuse gevangeniscel, en met een hoofdpersoon die nog weer harder kan stoten dan Christian Grey ooit deed. Misschien wint Nederland er wel een Oscar mee, of de Nobelprijs voor de literatuur: dat kan binnenkort vast ook.
